4 kroki empatycznej komunikacji

W przededniu nadejścia Nowego Roku przypominamy Państwu kilka zasad empatycznej komunikacji licząc na to, że będzie to rok życzliwości i bliskości międzyludzkiej bardziej niż – rok podziałów.

Mówiąc bardzo zgrubnie, empatia emocjonalna to zrozumienie dla stanu uczuć drugiego człowieka. Okazuje się że wyraz tego zrozumienia może być tym, co nas, ludzi, bardzo do siebie zbliża.

Potrzebujemy go zwłaszcza, kiedy przeżywamy coś trudnego, gdy mamy kłopot.

Elementy empatycznej komunikacji to (za Adele Faber i Elaine Mazlish)*:

1. uważne wysłuchanie,
2. zaakceptowanie uczuć rozmówcy, nawet, jeśli są dla nas trudne lub zgoła różne od naszych własnych,
3. próba nazwania tych uczuć (np.: „To brzmi, jak trudna sytuacja. Wyobrażam sobie, że poczułaś/poczułeś…”),
4. (ewentualnie: Wyobrażone naprawienie kłopotów rozmówcy, np.”Gdyby to tylko ode mnie zależało, urządziłabym to inaczej”, „Fajnie byłoby, gdyby…”).

I jeszcze kilka słów o nadużywanych przez nas reakcjach-komunikatach, które NIE są empatyczne i często powodują, że rozmówca czuje się niezrozumiany lub niewsparty.

Są to:

1. udzielanie rad (jeśli druga strona wyraźnie o nie nie poprosi),
2. zaprzeczanie uczuciom (np. „Nie ma się co tak przejmować!”),
3. obrona kogoś, kto wywołał trudny stan naszego rozmówcy (np. „No ale zrozum też jego perspektywę!”)
4. odpowiedź „filozoficzna” (np. „Takie już jest życie – niesprawiedliwe”.)
5. żal/litość (np. „Strasznie mi przykro, biedaku! nie wiem, jak sobie z tym poradzisz.”)
6. wypytywanie (np. „Ale jak to się stało? Kiedy? Na pewno nie zapomniałaś/nie zapomniałeś o…?Dlaczego…?, etc.)
7. skupienie na swojej własnej reakcji (np. „Ale mnie przestraszyłaś/przestraszyłeś!”)

* Faber Adele, Mazlish Elaine, Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby do nas mówiły. wyd. Media Rodzina, Poznań